Het seizoen is oprecht heel sterk begonnen: mooie dubbele lagen, originele plottwists, spannende montage en een leuke kandidatengroep. Wel zat ik vanaf het begin af aan minder in de speurtocht. Misschien ligt dat aan mezelf, maar ik denk ook dat het te maken heeft met de informatie die te vaak ontbreekt.
Niets wat ik nu op ga schrijven is niet al eerder gezegd, maar het leek me handig om de kritiek samen te bundelen. Kort gezegd:
we weten te weinig. Er is te weinig informatie beschikbaar om echt een goede discussie te kunnen voeren over wat de Mol gedaan kan hebben. Bij de ene opdracht is het een groter probleem dan bij het andere, maar wat opvalt is dat bijna elke opdracht wel moeilijk zijn om mee te puzzelen om een van de volgende redenen:
1) We begrijpen de spelregels niet. En de kandidaten vaak ook niet. Het is niet leuk om met vraagtekens te kijken naar kandidaten die ook vraagtekens in hun ogen hebben. Een keer als gimmick is grappig, maar niet als structureel probleem. Er was blijkbaar een logica in de aanwijzingen van de Molympische spelen; de beste tactiek zou zijn om maar één enveloppenpaar te nemen en dan had je al het maximale bedrag kunnen winnen. Hetzelfde geldt voor de stratenopdracht: als de opdracht nog eens duidelijk was uitgelegd hadden de kandidaten de doorloper op z'n minst deels kunnen invullen. Maar andere dingen blijven onduidelijk: vaker wel dan niet ontstaan hier discussies over de spelregels. Welke kans hadden de kandidaten bijvoorbeeld om geld te pakken bij de bakjes, en hoeveel dan? Zelfs de uitleg van de blokkentoren ging nog bijna de mist in.
2) Het overzicht ontbreekt. We zien dát de kandidaten bellen voor jokers, maar moeten gissen wie hoeveel minuten belt. We zien dát de kandidaten pinata’s stukslaan, maar niet precies wie welke fout maakt. We zien dát de kandidaten selfies met worstelaars maken, maar niet wie geldige foto’s maakt en wie niet. Veel is uiteindelijk nog wel uit te zoeken of in te schatten achteraf, maar een klein overzichtkaartje met de tussenstand in beeld kan zoveel helpen!
3) We krijgen de uitslag niet. De houding van Rik na afloop van spellen op de boot was veelzeggend: 'Dat mogen jullie zelf uitzoeken.' Vooral omdat we vaak niet weten of wat überhaupt goed gerekend wordt (Is Wales een land? Betaalden de Azteken met chocola of met cacao?) en omdat we te weinig van de opdracht zien, is dit nogal storend. En was het echt te veel moeite om in aflevering 1 even een overzicht te geven van wie op wie had gestemd bij de speeddate?
4) Alles gebeurt achter je rug. Was een Mol die buiten beeld een briefje weggooit vroeger nog een uitzondering, nu lijkt het hele spel erop ingericht dat de Mol zoveel mogelijk stiekeme dingen kan doen. WIDM is inmiddels de grote Achter-Je-Rug-Show geworden. De opening van het seizoen was oprecht briljant, dat ga ik niet ontkennen. Maar doordat dat Mol al in vermomming gesaboteerd heeft, kan hij net zo goed een vrijstelling à 1000 euro in het spel brengen 'om minder verdacht te worden'. Leuk dat de Mol tijdens een opdracht moet bellen met oud-Mol Dennis, maar het is nogal wiedes dat we daar niets van te zien krijgen. Misschien heeft de Mol expres de juiste slotjes overgeslagen bij Frida Kahlo. Misschien heeft de Mol de porto verstoord bij de stratenopdracht of in de paardenkoets. Misschien heeft de Mol bij de bakjes enveloppen leeggehaald. Maar dat blijft speculeren en gaat ons niets helpen in de zoektocht naar de Mol. Natuurlijk maken acties waarbij de Mol even brutaal in de camera kijkt aflevering 10 extra smeuïg. Maar het is lekker als saus, niet als hoofdmaaltijd.
Dan heb ik alle opdrachten genoemd, op eentje na. De pubquiz was een verademing: we kregen alle vragen te horen, zagen alle overleggen, wisten precies wie voor of tegen doorspelen was. We kregen alle informatie,
en nog steeds ziet iedereen er iets anders in. Het laat zien dat een goede opdracht helemaal niet ingewikkeld hoeft te zijn en dat je alle informatie gewoon op tafel kan leggen. Meer van dat graag
