[] Als Carolina de mol is weet ze wat er in de schaaltjes ligt, mogelijk heeft ze info gekregen over wat er al is gepakt. Als ze de mol is weet ze dus dat schaaltje 1 leeg is, dat er in schaaltje 2 een vrijstelling ligt en in schaaltje 3 en 6 geld. Logisch dus dat ze naar 4 en 5 ging. []
Zeker een goede uitleg Moedermol! Als Carolina dan inderdaad met voorkennis over de inhoud van de bakjes naar 4 en 5 loopt, dan is het aannemelijk dat ze al weet wat ze gaat pakken. Waarom dan die (wat mij betreft) twijfel en aarzeling? Dat zou dan wel met iets meer overtuiging mogen. Of was ze last-minute ineens aan het twijfelen in hoeverre ze met haar keuze de resterende kandidaten wilde benadelen, één joker weg of twee jokers weg...? Uiteindelijk maakt het voor de Mol helemaal niets uit.
Dat ze nu na de opdracht wel spraakzaam is, lijkt inderdaad vreemd. Dit kan echter niet alleen door de door mij geschetste oprechte twijfel en spanning verklaard worden, maar is daarop aansluitend ook nog strategisch uit te leggen. Door het risico van het verder kijken te benadrukken - wat ze nog extra doet met het duidelijker uitspreken van het woord "niks" - lijkt ze tegen de anderen te zeggen genoegen te nemen met wat ze in het eerste bakje vinden, al is dat slechts één joker (die er nog ligt).
Hierin ligt ook nog een alternatieve, in dit geval strategisch kandidaatse, verklaring voor haar typische gebruik van het woord "huis" in haar zin "... dan loop je dus de kans dat je met niks naar huis gaat". Door het koppelen van het risico van het verder zoeken aan de woorden "naar huis", zou dit de nog resterende kandidaten extra angst kunnen inboezemen en ze daarmee voorzichtiger maken. Wat in deze haar bedoeling is.
Either way, ze blijft voor mij bij deze opdracht enorm kandidaats in haar gedrag en emoties. Ik heb de woorden "naar alle waarschijnlijkheid" gebruikt, omdat het slechts om één situatie gaat (en wat is 100% zeker). Desondanks vind ik het plaatje van kandidate Carolina hier wel erg mooi kloppen.
