Beste Hans, wat ging er door je heen toen je vernam dat je mee mocht doen aan WIDM?
Toen ‘de kogel eenmaal door de kerk’ was, vond ik het allemaal heel spannend en opwindend. Vooral omdat ik mijn deelname stil moest houden naar collega’s en vrienden.
Hoe heb je je voorbereid op het spel?
Ik heb veel nagedacht over mijn tactiek omdat het belangrijk was om zoveel mogelijk bij mijzelf te kunnen blijven. Ik ben nogal fanatiek, meer teamspeler dan individualist, maar ik wilde ook gebruik maken van mijn wat verstrooide natuur.
Wat was je persoonlijke hoogtepunt?
De eerste dag zal mij het meest bijblijven, toen ik er achterkwam hoe het voelt om er 24 uur per dag ‘een dubbele agenda’ op na te houden. Het is dan heel druk in je hoofd!
Heb je - behalve de executie - een dieptepunt beleefd?
24 uur samen met mensen die je (nog) niet goed kent is knap vermoeiend. Met tussenpozen kun je erg op jezelf teruggeworpen zijn. Er waren momenten dat ik er even doorheen zat. Het hoort erbij.
Was je liever de Mol geweest dan een kandidaat? We weten dat je graag de Mol wilde zijn, maar was je er echt op gebrand om deze rol te spelen of dacht je 'leuk als het lukt, maar het is geen noodzaak', en waarom?
Als ik gevraagd was, had ik het zeker gedaan. Maar ik denk dat de verantwoordelijkheid heel zwaar weegt. Je wilt tenslotte niet de eerste mol zijn, die voortijdig ontdekt wordt.
Tot slot, wat vind je van WIDM als spel?
Nu ik er zelf aan mee heb mogen doen, vind ik “Wie Is De Mol” nog intrigerender. Absoluut het mooiste televisieprogramma dat er is.
Hartelijke dank!
