Aflevering 10

Wat een FANTASTISCHE Mol hebben wij mogen zien spelen met iedereen en alle verdenkingen dit jaar! Jan Versteegh speelde de rol van zijn leven door zo dicht mogelijk bij zichzelf te blijven. En wát heeft hij een lef en enthousiasme getoond in het zorgen voor een zo goed mogelijke strategie: iedereen om de tuin leiden. Zélfs mij... ^.^ Ik durf met recht te zeggen dat ik dit seizoen het allermooiste seizoen ooit vind én deze Mol de allerbeste Mol die er tot nu toe voorbij gekomen is! Een Mol moet onder andere humor hebben, lef, fanatisme, enthousiasme, plezier, sociale vaardigheden, mensenkennis, ijzeren zenuwen, durf en moed. De Mollen die ik hiervoor zag als beste Mollen ooit, hebben dit allemaal in hun takenpakket gehad: maar Jan heeft dit naar een hoger, spannender en bovenal hilarisch fanatistisch (ja, dat is vanaf nu een woord) niveau getild! Onaantastbaar veel respect voor deze fantastische Mol. Hier raak ik echt nooit meer over uitgepraat, for sure.

Ruben Hein heeft het spel ook ENORM goed gespeeld. Wat heeft hij een hoop rottige opmerkingen, verkeerde verdenkingen en eenzaamheid over zich heem moeten krijgen tijdens dit seizoen: iedereen heeft hem verdacht in grote of kleine mate. En hoe meesterlijk heeft hij gebruik gemaakt van deze dingen om ze om te zetten tot iets geniaals: winnen! Wat een prachtige pot geld mag hij mee naar huis nemen. Het is hem dan ook fantastisch gegund: want wanneer je het spel op zo’n manier kan spelen dan kan het niet anders of je verdiend het!

En Olcay Gulsen... Ik kan me zó goed in haar schoenen plaatsen. (Behalve als het hakken zijn, dan vind ik dat lastiger) Ze heeft het spel echt op haar eigen manier gespeeld, vanuit haar eigen kennis, vanuit haar eigen ervaringen en bovenal vanuit haar eigen tunnel. Zij heeft laten zien hoe het spel je mee kan nemen en hoe je op een gegeven moment alles ziet veranderen in verdacht gedrag. Precies zoals het niet moet, zegmaar...

Ik heb genoten van dit seizoen. En helaas ja, ik zat he-le-maal mis. Totaal verblind door het fanatisme van Jan en de klunzige houding van Ruben. Hoe ik voor de tv zat toen het bekend werd gemaakt, kan ik niet eens beschrijven. Mijn enorm stevig gebouwde tunnel viel niet alleen ineens neer, maar verdween voorgoed in het zwarte gat dat ‘Niets is wat het lijkt’ genoemd wordt. Onvoorstelbaar. En juist daarom is dit seizoen zo enorm bijzonder. Juist dát maakt dat ik dit seizoen wonderbaarlijk vind! Ik heb genoten, van elke seconde, van elke Opdracht, van elke Aflevering, van elke (verkeerde) bevestiging die ik vond en bovenal van Jan Versteegh. Heerlijk!

Helaas heb ik Jan dus nooit ook maar een beetje serieus verdacht. Hieronder een overzicht van (nu we erop terugkijken bizarre) gedachten waarom Jan volgens mij écht niet de Mol kon zijn:

De voorbeschouwing: “Naast het feit dat hij een enorm leuke Kandidaat en aanwinst lijkt voor dit programma, is hij ook nog eens de meest verdachte Kandidaat op dit moment, volgens de Wie is de Mol?-site. Eigenlijk alleen daardoor al kunnen we hem wel gaan afstrepen, want eerlijk: dat zou too obvious zijn.”
Aflevering 1: “Ik vond het heel tof om Jan zo enthousiast en vol overgave te zien spelen. Totaal niet Mollerig, maar daardoor des te leuker.”
Aflevering 2: “Jan Versteegh heb ik écht vorige week al helemaal afgestreept van al mijn lijstjes. En terecht, blijkt ook nu weer. Heerlijk om zoveel passie en plezier te zien, maar daarmee verraadt hij zichzelf wel degelijk als Kandidaat. Geen enkele Mol zou zo opzichtig leiding nemen (en dan ook nog met zo’n goed resultaat). Jan, je bent echt een toppertje, maar iets minder obvious Kandidaat zijn is ook niet erg.”
Aflevering 3: “Zo tof om te zien hoe graag hij dit spel wil spelen, op zijn eigen perfecte manier.”
Aflevering 4: “Of is Jan gewoon weer die ene Kandidaat die er elk jaar in zit: degene die de Mol domweg niet doorheeft en blind vertrouwd? Ohja, funfact voor de Molloten onder ons. De eerste letters van de zin: ‘Wil je nu al weten wie de Mol is?’ vormen: WJNAWWDMI. Daar mag u wel even mee puzzelen...”
En dan te bedenken dat dit dus gewoon ECHT een officiële hint is hé, mensen... WIDM WW (wachtwoord) JAN!
Aflevering 5: “Het fanatisme daarentegen zal Jan niet zo snel loslaten: wat een machtig mooi psychologisch spel is meneer Versteegh daar aan het spelen! Ik hou er van... Finalemateriaal, daar ben ik nu van overtuigd. Volgens mij heeft hij namelijk een mooie combinatie van spelen en speuren gevonden.”
Aflevering 6: “Jan Versteegh was sowieso wel de duidelijke held van de Aflevering. Alweer! Deze man. Echt, hij is de Mol nog altijd niet. Zó fanatiek, zó enthousiast, zó vol in het spel: ik gun hem de winst van harte. Met de beste wil van de wereld kan ik gewoon geen verdachte dingen bij hem vinden...”
Aflevering 7: “En dan mijn grote vriend Jan Versteegh. Ik heb hem vanaf Aflevering 1 al afgeschreven als Mol omdat hij zo intens fanatiek en enthousiast is: teveel, te vaak en te lang. Dat kán niet gespeeld zijn. Zou je denken... En ja, daar blijf ik dan ook bij.”
Aflevering 8: “Jan liet zichzelf wéér als fanatiekeling spotten door alle borden al te lezen voordat de productie ze überhaupt had kunnen plaatsen en viel -in vergelijking met de anderen- toch wel buiten de boot met zijn uitsloverige gedrag rondom het pakken van de kokers.”
Aflevering 9: “Jan benadrukte nog even hoe bijzonder het is dat hij na 18 seizoenen óók nog eens een keer de route naar de Finale gevonden had. Kerel, wat fijn dat je dat ziet als iets gelijkwaardig aan ongeveer de eerste mens op de maan. Trots op je fanatisme, Jan!”

Met andere woorden: ik schaam me diep. En aan alle reacties te zien en te horen hadden veel van jullie Ruben Hein toch minstens in het achterhoofd gehouden, want stél dat ik wel gelijk had. Dat is precies waarom ik dit elk jaar schrijf en eigenlijk is dat ook het állerállermooiste compliment dat ik kan krijgen van jullie! Een ENORME dankjewel aan iedereen die één of meer stukjes van mij heeft gelezen. En een speciaal megadankjewel aan Swifty voor het werk dat ze heeft gehad aan het uploaden en de hele crew van deze prachtige site, die mij een hele mooie kans hebben gegeven om te schrijven over mijn verdenkingen! Heel veel liefde voor jullie, want zonder lezers ben ik nergens met mijn verdenkingen!
 
Maar de grote vraag is wel: heb je het écht goed gelezen? Heb je alles wel gezien? Ik ben namelijk bang van niet: hou je vast voor de laatste verrassing van dit Molseizoen…

Als je goed zou hebben opgelet én een beetje zou hebben gepuzzeld, zou je erachter kunnen hebben komen dat er wat aan de hand is met de volgende (op het eerste oog) random zinnen:
“De vooravond van het grootste geheim van Nederland.
Ik slaakte een veel te hoog en hard gilletje, voelde overal kippenvel en er sprongen miljoenen gedachten door mij heen: ‘Waar dán?’
Toch Ron Boszhard naar huis en ook Jean-Marc van Tol moest het strijd-toneel (hihaho, snapt u de woordgrap) verlaten.

In alle eerlijkheid denk ik toch dat we wél mogen stellen dat zij de meest opbouwende Kandidaat in jaren was: “SUKKOOOOL!”
Sneu voor hem, maar zo is het leven.

Na het al weken duidelijk te hebben voor mijzelf, weet nu heel Nederland het: Loes Haverkort is niét de Mol, maar wél bang voor clowns.
Ik noem geen namen, maar Art Rooijakkers heeft zich bijvoorbeeld ontluikt als trotse papa met handrem-struggles.
Echt, dit spel doet rare en mooie dingen met mensen.
Therapie is over voor haar, dat kunnen we wel stellen.
Sowieso was er al veel ervaring met auto’s dit seizoen, maar blijkbaar wist tóch niet iedereen alles wat je zou kúnnen weten.”

“Wat?” denk je nu? Misschien, als je heel oplettend bent, komen je een aantal zinnen bekend voor, maar vooral de vraag “Wat?” zal door je hoofd heen gaan. In dat geval nodig ik je uit om nogmaals deze zinnen te lezen. En nogmaals, als je het nóg niet ziet.

Vooruit, laat ik het jullie vertellen: ik vond het leuk om (ook dit jaar) een hint in mijn schrijfsels te stoppen. Gewoon, voor de échte Molloot die tijd over had. Elk van deze zinnen komt namelijk uit een Aflevering. Beginnend met de voorbeschouwing die ik schreef. Deze voorbeschouwing begon ik met de eerste zin: ‘De vooravond van het grootste geheim van Nederland’. In Aflevering 1 begon ik de tweede zin met de letter I. In Aflevering 2 begon ik de derde zin met een T, de vierde zin in Aflevering 3 startte met een I. En zodoende vormde zich in de loop van het seizoen een zin: DIT IS NIETS.
Wat een leuk grapje voor de extreme Molloot moest zijn (puzzelen en uiteindelijk ‘niets’ vinden), bleek toch dichterbij de waarheid te liggen dan ik had gehoopt. Uiteindelijk kunnen we stellen dat mijn schrijfsels samen te vatten zijn in die ene zin: Dit is niets. En precies niets, is wat het (b)lijkt.
 
Ik heb genoten van het lezen van jullie reacties, van de enthousiaste mensen die vol tegen mij in gingen tot de mensen die ik heb weten te overtuigen om op Ruben te (blijven) letten. Al met al is Wie is de Mol? gewoon met recht het allertofste programma van Nederland en omstreken. 
 
Hoe kan ik dit jaar beter afsluiten én samenvatten dan met nog één laatste keer de Stines Finest van deze week: “Het klinkt in ieder geval heel filosofisch.”

Bedankt voor alles! 

[ 82 reacties ] [ Plaats reactie ]