Raam taal

Na het afvallen van Imanuelle zijn er nog vier kandidaten over: Jochem, Thomas, Diederik, en Sanne. Aangezien er toch maar 1 persoon kan winnen, wordt voorgenomen om geen informatie meer te delen – kijken hoe lang de kandidaten dit vol houden.

Opdracht 1: Fietsen met letterbordjes
De groep gaat naar de spectaculaire “Painted Hills”, een gebied van roestrode glooiende heuvels. Na een lesje geologie over de heuvels (de rode strepen zijn aardlagen uit relatief natte perioden, de okergele lagen waren relatief droog), gaat het over naar een opdracht die volledig niets met het gebied te maken heeft. Er is een parcours van paaltjes en bordjes met de alfabetletters. De letters staan nog niet op volgorde. De kandidaten beginnen verspreid over het parcours en moeten, per fiets, de bordjes op de goede volgorde gaan hangen. Slechts 1 letter mag per keer worden verplaatst; en als na 20 minuten alle letters goed hangen, is er 1000 euro verdiend. Jochem meldt dat hij er helemaal niets van snapt – zoals gebruikelijk.

Het probleem bij de opdracht was, dat de kandidaten nauwelijks konden communiceren. Ze konden elkaar niet zien, en er waren geen porto’s ter beschikking. Dus wat doe je dan.. nou, als je Sanne heet, dan pak je het bordje (de letter M) en ga je op goed geluk naar links fietsen. Thomas begon bij de Z, en ging naar rechts fietsen. Immers, redeneerde hij, uiteindelijk zal de A helemaal links moeten komen, en de Z dus helemaal rechts. Diederik daarentegen bedacht eerst een strategie. Eerst  het parcours af om het laatste paaltje voor de Z te vinden. Dan weet je ook waar de A moet, en dan langzaam de letters van beide kanten naar binnen op de goede volgorde zetten.

Sanne ging inmiddels niet uit van een recht parcours, maar een die in een cirkel liep – waardoor het geen verschil zou maken of het alfabet van rechts naar links, of van links naar rechts zou lopen. Jochem vond enkele letters bij elkaar, de T U V, en besloot met dat korte rijtje voort te gaan bouwen

Diederik had inmiddels het parcours uitgefietst, en na een tijd geen nieuw paaltje tegen te zijn gekomen, had besloten dat hij het paaltje van de Z had gevonden. Hij tekende met zijn voet een Z in het zand van de weg, en ging paaltje voor paaltje het parcours terug om overal in het zand te schrijven welke letter er moest komen. Thomas had inmiddels elders besloten dat het einde wel zou zijn, en had daar de Z opgehangen. In die buurt hing ook de B, waarmee hij het complete parcours naar het andere uiteinde fietste. Inmiddels was ook Jochem met een beginletter (de C) naar het einde van het parcours komen fietsen, waar hij Died tegen kwam. Hij vertelde dat hij verderop S/T/U had gemaakt, Diederik deed sarcastisch dat het de verkeerde leesrichting was, en Jochem vertrok weer – de verkeerde kant op. De helft van de tijd was voorbij.

Sanne en Thomas kwamen elkaar tegen, en deelden mee dat ze beide met een heel eigen projectje bezig waren. Sanne had in een bevlieging KLM neergelegd, terwijl Thomas nog steeds bezig was om postbode te spelen met de letter B. Sanne vertelde dat ze verderop (in de richting dat Thomas meende dat de A moest) de OPQ had opgehangen. Dit vond Thomas weliswaar raar, maar vooral door de volgorde van de letters, niet hun algemene locatie in het parcours. Thomas peperde de kijker nog even uitvoerig in dat Sanne raar was. Jochem was heeeelemaal naar het eind gefietst, alwaar een N hing. Niet de Z die hij had verwacht. He? Een N? Niet Z? Verdraaid! Afijn Jochem vond het allemaal verwarrend, en ging maar terugfietsen met de N.

Onderweg bleek de Q van z’n plaats, en daar hing dan blijkbaar de Z – het was in ieder geval een chaos. Hij kwam Diederik weer tegen, het werd uitgepraat (Died had het paaltje van de Z gevonden, niet de Z zelf), en Jochem ging plankje bij paaltje brengen. Jochem was moe na een kwartiertje fietsen, en werd flink moedeloos.

Died kwam Sanne tegen. Diederik vertelde zijn masterplan om eerst te zoeken welke letter waar moest. Sanne daarentegen vond haar eigen kleine projectje fijn, hoewel dat toevallig verkeerdom hing – hoewel inmiddels geheel duidelijk werd dat de opdracht hard aan het falen was. Art kwam erbij, en wie had dat gedacht, de opdracht was volkomen gefaald. De Z stond op z’n plek, maar daar hield het ook wel bij op.

Bondjes Intermezzo: Deel 1
Bij het hotel gingen Died en Thomas weer bij elkaar; zodat ook Sanne en Jochem weer een kamer deelden. De laatste twee gingen maar meteen een nieuw bondje aan – hoewel ze daar eeeeeigenlijk niet meer aan zouden doen, maar goed. Hoewel Sanne haar twijfels had aangezien ze Jochem als mol had, waren er toch voordelen: ze konden hun vragenlijsten naast elkaar leggen, en daardoor al veel vragen bij de test wegstrepen. Jochem claimde dat iedereen wel op dezelfde mol (Diederik) zou zitten, en vroeg ronduit aan Sanne “Wil je met mij naar de finale, of met Thomas?”. Sanne presenteerde haar slechtste pokerface, en meldde uiteindelijk dat ze daar even over moest denken.

Opdracht 2: Antieke spreekwoorden
De volgende dag kwamen de kandidaten aan in Redmond, de antiekhoofdstad van Amerika. Ze splitsten op in duo’s, en kregen de opdracht om Nederlandse spreekwoorden uit te beelden. In de winkeltjes waren genoeg attributen om deze mee uit te beelden mee, en elk duo kreeg een polaroidcamera mee om mee vast te leggen. Elk spreekwoord dat het andere duo zou raden, zou 100 euro voor de pot opleveren.

Team Sanne/Thomas zocht steeds heel specifiek voor 2/3 spreekwoorden om daar dan gericht op te zoeken. Zo konden ze al vrij snel met een hobbelpaard “een gegeven paard moet je niet in de bek kijken” uitbeelden. Team Jochem/Diederik maakte een prachtige foto van een verbaasde Jochem die een hondenknuffel in een pot/pan vond. Zo gingen de duo’s lekker creatief bezig om de spreekwoorden uit te beelden en te fotograferen (“laat die ketel zich heel ongemakkelijk voelen”). Dat ging allemaal heel goed, tot Thomas meldde dat ze nog 3 foto’s moesten en.. hey, wat raar, er lagen maar 6 foto’s! Nou gek hoor, vast met de wind weggevlogen. Thomas kon er verder ook met zijn pet niet bij. Nadat Jochem uit de kast was gekomen (inclusief vrouwenkleren) was de tijd om.

Het daadwerkelijke raden van de spreekwoorden door het andere team ging heel voorspoedig. De ene na het andere foto werd geraden. Team Thomas/Sanne raadde alleen “Honger als een beer” niet, nadat Art uitermate soepel was geweest nadat ze bijna de plank hadden misgeslagen – zodat dit toch een mooie 900 euro opleverde. Team Diederik/Jochem lukte het ook om uitermate soepel de spreekwoorden te raden, en kwamen alleen in problemen bij “laat je niet kisten”, zodat met nog eens 800 euro, totaal 1700 euro bij deze opdracht werd gehaald. Leuk wanneer bij het raden het kwartje valt – helaas stonden er geen kwartjes op de foto’s.

Bondjes Intermezzo: Deel 2
Terug naar het bondje van Sanne en Jochem. Ze gingen wederom sneaky doen tegenover de camera op het parkeerterrein. Sanne vertelde dat Jochem al bij 3 testen haar mol is. Dat gaf verwarring bij Jochem, die meende dat ze er dan al uit had moeten liggen. Jochem vertelde vervolgens dat hij al de afgelopen 3 keer op Diederik zat – hetgeen ook vreemd zou zijn. Beide vulden alles in op 1 persoon, en zaten er nog in. Hoe kan dat. Zeker omdat Jeroen en Sigrid, volgens Sanne, ook op Diederik zaten – net als Ima. Sanne concludeerde daarom daat, als Jochem niet de mol is, Ima nog fouter zat dan Sanne. Er volgde een mooie theatrale scene. Jochem opende met “dan blijf er nog 1 persoon over..” en Sanne vulde aan “..die ik nog nooit, nog nooit.. ” om vervolgens het dramatische moment te doorbreken met nuance “nou een paar keer eventjes.”. Maar, dus, Thomas. Prachtig, net voor de finalen analyseren 2 kandidaten dat ze wellicht beide fout zitten, en dat een heel andere kandidaat het is.

Opdracht 3: Capture the flag
De laatste opdracht voor de finale was meteen een uitermate belangrijke. Er stond een vrijstelling, een vrijstelling voor de finale, op het spel. In het ruige onherbergzame  landschap van Fort Rock stond 1 vlag opgesteld. Aan de vlaggenstok hing de vrijstelling. Degene die hem pakte, had de vrijstelling. Natuurlijk was er een belangrijke twist. Alle kandidaten hadden namelijk een gekleurd lint om. Als iemand een ander spotte, en de goede kandidaat/kleur combinatie doorgaf, dan lag de ontdekte kandidaat eruit. Als de combinatie fout was, dan lag de spotter eruit. Het spel hield op wanneer de vrijstelling ongezien was gepakt, of wanneer 3 van de 4 kandidaten af waren. De kandidaten werden geblinddoekt tussen de struiken verspreid, allemaal op dezelfde afstand van de vlag, en de opdracht begon.

Er waren feitelijk twee strategieën mogelijk. Of naar de vlag toe sneaken, en dan heel snel de vrijstelling grissen voordat iemand je kleur kan doorgeven. Of ruuustig afwachten om stuk voor stuk de anderen af te spotten. Geduldig zijn op die manier was misschien het eenvoudigst, maar gezien de heersende bloedhitte in een onbeschut veld niet bijster aantrekkelijk. Diederik en Jochem daarentegen besloten om rustig af te wachten. Ze namen plaats achter een bosje, en keken voor beweging. Jochem zag al vrij snel een persoon met rood, maar wie dat was.. Gezien het postuur niet Diederik, maar verkeerd gokken tussen de andere twee was risicovol.

Sanne en Thomas namen een agressievere houding aan, en kropen en tijgerden beide naar de vlag toe. Sanne hoorde iemand op links, maar zag niet wie het was. Thomas zag Sanne wel – maar kon haar kleur nog niet ontdekken. In plaats van rustig afwachten om Sanne’s kleur in het vizier te krijgen, besloot hij om bosje voor bosje dichterbij de vlag te kruipen. Sanne naderde eveneens.. tien meter verwijderd, 5 meter verwijderd.. Ze was er bijna.. en toen was daar Thomas, die meldde “Sanne, blauw”. Sanne lag uit het spel. Daardoor wist Jochem meteen dat degene met rood die hij had gezien, Thomas moest zijn. “Thomas, rood”, en ook Thomas lag uit het spel.

Test en.. executie?
De overgebleven heren, Diederik en Jochem, hadden beide een geduldige strategie, dus de ontknoping leek nog wel even te gaan duren. Langzaam kropen ze dichterbij, maar ze bleven vooral om zich heen kijken. Toen Jochem zo 1/3 van de afstand was gevorderd, zag hij ineens het koppie van Diederik boven het struikgewas. Alleen welke kleur zou hij hebben.. Maar ook Diederik zag heel in de verte Jochem bewegen. Diederik kroop nog een stukje naar een betere positie om Jochems kleur te zien wanneer die naar de vlag zou gaan – maar toen kwam het “Diederik, groen.” Diederik lag uit het spel; alleen Jochem was nog over – en die won zodoende de vrijstelling.

De andere kandidaten moesten nu de allerlaatste test voor de finale maken. Het bondje van Diederik en Thomas zag alleen de bui hangen. Ze hadden Sanne als gezamenlijke mol, Jochem had de vrijstelling – dus een van beide bondgenoten moest naar huis. Er was, zo redeneerde Diederik, echter nog een kleine kans. Als Sanne toch een kandidaat was, EN ze ging vol voor een van hen, EN beide bondgenoten spreidden enkele vragen – dan zou het alsnog kunnen zijn dat Sanne naar huis zou gaan. Maar dan zouden ze op de verkeerde mol zitten; ook geen fijne gedachte.

Bij het invullen van de test vond Thomas het een goed plan om net voor de finale nog even te spreiden over 2 mollen. Sanne had Diederik weliswaar afgestreept, maar twijfelde over Thomas, en gaf Jochem een heel goede kans de mol te zijn. Diederik spreidde alleen de eerste en laatste vraag, en hoopte zo op een slimme manier goed te zitten. En toen was het over. Geen executie; niets – dat komt allemaal pas volgende week.